De sokken van mijn moeder

Vroeger toen ik nog jong was en benzine goedkoop, gingen wij (dat zijn mijn broers, zussen en ouders) regelmatig naar mijn opa en oma. Mijn opa en oma woonden in het noorden en wij in het oosten dus het was nog wel een eindje rijden. Omdat mijn moeder slecht kon niksen breide ze op de heen weg een sok en op de terug weg de andere sok. Zo had ze dan toch weer een paar sokken klaar. Wie ze droeg weet ik niet want volgens mij hadden wij alleen bij hoge uitzondering gebreide sokken aan en met de regelmaat dat wij naar mijn opa en oma gingen moet ze toch een aardige la vol gebreid hebben.

Nu kan ik me de weg ongeveer als volgt herinneren. Mijn oudste broer of zus werd geiriteerd en ging dan op 1 van ons zitten vitten. Vervolgens was ik zo slim om er tegen in te gaan en werd er bij de eerst volgende parkeerplaats uitgezet. Mijn vader reed dan een eind weg om vlak voordat hij de weg weer op ging te stoppen en mij de kans gaf om weer in te stappen. Dit met de waarschuwing dat als ik nou niet mijn mond hield hij de volgende keer niet zou stoppen en ik maar lopend naar huis moest gaan.

Mijn moeder herinnert het zich vast heel anders. We deden altijd wie als eerste de zendmast van Smilde zag en we telden een bepaalde kleur auto of deden een spelletje met elkaar op de tafel die mijn vader in het busje had gemaakt. Rust en harmonie.

Waarom ik daar nu opeens aan moet denken is omdat wij gister met de kinderen naar Drachten zijn gereden voor de dienst bij Mayaan (www.mayaan.nl). Daarna zijn we met vrienden meegegaan om de rest van de middag bij hun door te brengen. Om me niet te vervelen heb ik een haakwerkje meegenomen. Ik was er al eerder aan begonnen en dit was mooi de kans om het af te maken. Het is een mandje gehaakt van 'tshirt stof. Terwijl ik daarmee bezig was keek ik achterom naar ons eigen kroost. Ook zij maken regelmatig ruzie en al heb ik ze nooit uit de auto gezet ik weet dat ook ik dingen heb gedaan die ze me later zullen verwijten en zelf nooit bij hun eigen kinderen zullen toepassen. Als ouder wil je het beste voor je kind, maar de kinderen onderling willen dat meestal niet voor elkaar. Als je ene kind dan wat naars tegen je andere kind zegt, zegt hij of zij dat wel tegen jouw kind. Als ouder doet dat pijn en hoe los je zo'n dilemma nou op zonder je kind pijn te doen? Je wil voor beide het beste, maar kan dat gewoon niet.

Gelukkig hebben we tegenwoordig genoeg vermaak in de auto waardoor ze niet bezig zijn met elkaar in de haren te vliegen. Oké, de zendmast van Smilde wordt alleen nog door ons gespot en als er een mooie auto aankomt moet je dat bijtijds zeggen zodat ze de film kunnen pauzeren of in ieder geval op tijd kunnen opkijken voor een seconde en o ja kunnen mompelen, maar toch. Het geeft een hoop rust en die zendmast, ach die staat er later ook nog wel.

Het gemaakte mandje heeft al een bestemming. Ze kan namelijk mooi dienen om de losse dingetjes bij de wasmachine te herbergen. Sokken begin ik maar niet aan.


Petra