Natuurlijk is ook mijn leven niet altijd even prettig geweest maar in de ellende was er altijd wel iets waar je geluk in vond.
Zo hebben Steven en ik 7 jaar geduld moeten hebben voor we onze twee bloed mooie kinderen kregen,
Als ik terug kijk naar die 1ste 7 jaar van ons huwelijk kan ik niet anders zeggen dan dat we veel verdriet hebben gehad om het feit dat wij geen kinderen kregen en iedereen om ons heen wel.
Als ik foto’s van mijzelf zie met het zoveelste neefje of nichtje weet ik dat het me pijn deed dat wij op kraam visite gingen in plaats van kraam visite kregen.
Maar er was wel weer een mooi kindje geboren.
Het is maar net hoe je er naar kijkt.
In die tijd hebben we ook de S.O.D. gevolgd (school of discipelship) in Amsterdam.
Dat hadden we niet kunnen doen als we toen al een gezin hadden.
Tot op de dag van vandaag hebben we het er nog vaak over dat we toen zoveel geleerd hebben.
Het is maar net hoe je er naar kijkt.
Verder was God er natuurlijk met Zijn eeuwige niet loslatende liefde.
Een liefde die ik juist in die tijd meer dan ooit ervoer.
Want zeggen ze niet dat juist als jezelf niet meer kunt Hij het is die je draagt?
En dat heb ik toen meerdere malen ervaren.
Het is maar net hoe je ernaar kijkt.
Zo had ik iemand in mijn buurt die ons zijn kinderen af en toe leende.
Er waren dan altijd mensen in onze omgeving die daar een mineur aan wisten te draaien, want wisten we dan immers niet wat we misten en we moesten ze toch elke keer weer terug geven.
En ja, natuurlijk is dat zo, maar we genoten van die dagen en de kinderen volgens mij ook.
In ieder geval hadden we altijd erg veel plezier in de logeerpartijtjes en ik kijk er nog met liefde op terug.
Het is maar niet hoe je er naar kijkt.
Na onze tweeling heb ik één buitenbaarmoederlijk zwangerschap gehad en één miskraam .
Ik had onze kinderen graag nog een broertje en/of zusje gegeven want ik wilde het liefst een groot gezin.
Het liefst vijf kinderen, Steven wou er maar drie dus maakten we een compromis van vier kinderen.
Ook zoveel zijn het er niet geworden.
Het bleef bij twee, maar wat hebben wij fantastische lieve, getalenteerde, humoristische en mooie kinderen.
We genieten er dagelijks van om hun te zien opgroeien.
Het is maar net hoe je er naar kijkt.
Buiten dit om heb ik natuurlijk wel meer klachten.
Ik wilde ook wel dat we rijker waren zodat we anderen konden betalen voor de verbouwing aan ons huis in plaats van 14 jaar bezig te zijn en het einde nog niet zien.
Maar we hebben aan onze verbouwingen ook veel goede herinneringen over gehouden zoals bijvoorbeeld onze hudo.
Ik had langer en dikker haar gewild en het liefst zo’n mooie bos met krullen.
Maar dit steile haar is makkelijk te kammen en als het langer is of dikker wordt het ook zwaarder en warmer.
Ik wou dat ik bruin werd in de zomer, dat ik slanker was en niet zo klunzig waardoor ik eigenlijk altijd wel een blauwe plek op mijn been heb van die ellendige tafel die altijd in de weg staat.
Maar uh…….. hier weet ik eigenlijk niet zo snel iets positiefs op te verzinnen.
Anyway het is maar net hoe je ernaar kijkt.
Ik wil het verleden en het heden vieren en de toekomst ……… ach dat zal ook wel loslopen.
Petra
Geen opmerkingen:
Een reactie posten