dit keer iets creatiefs

Ik ben al een tijdje bezig met het maken van een foto collage. Hier zocht ik nog wat leuke bloemen bij ter versiering, maar kon het nergens vinden. Temeer omdat de achtergrond al behoorlijk druk is want die heb ik beplakt met muziek papier. Tot ik op welke.nl een mooie bloem zag die ze van papier hadden gemaakt. Nu gebruikten ze daar effen papier en een pons met een zes bladerige bloem. Ik heb hetzelfde papier gebruikt als waar ik de achter grond van gemaakt heb zodat de bloemen iets minder opvallen op een toch al druk geheel. Ook bestaat de pons die ik heb uit een drie bladerige bloem en heb ik er nog twee blaadjes bij geponst om erachter te gebruiken. Silke heeft voor mij een leuk geheel gemaakt van de foto's tijdens het maken van het bloemetje.

Dit is wat je nodig hebt;
Papier
Een pons van een bloem
en van een blaadje
lijm
een stokje
Schaar (niet op de foto)

De kern van het bloemetje knip je een klein stukje verder in tussen de blaadjes zodat ze dichter naar elkaar toe gevouwen kunnen worden.

Rol de blaadjes van alle bloemetjes rond het stokje. Plak bij het eerste bloemetje alle drie de blaadjes vast. Daarna plak je de kern in het midden van het volgende bloemetje. Van dit bloemetje plak je elke keer maar één kant van het blaadje vast op de kern. Daarna maak je een derde bloemetje er op dezelfde manier aan. De andere drie bloemetjes plak je ook op elkaar. Let erop dat je de blaadjes laat verspringen. Als je die drie ook vast hebt zitten plak je het bloemetje dat je eerder hebt gemaakt in het midden. Nu nog de twee blaadjes er mooi onder plakken en je bent klaar. Omdat ik de foto's bevestigt heb met magneetjes heb ik een schroefje in het bloemetje gedaan en hem daarmee op het magneetje vast geplakt. Je zou op deze manier een hele bos bloemen kunnen maken. Het kost je wel wat tijd en geduld want makkelijk is het niet.
Mocht je geen ponsen hebben mag je altijd langs komen om die van mij te gebruiken.

Petra

Het is maar net hoe je er naar kijkt

Het leven is net zo gezegend als vervloekt als je zelf wil zien.
Natuurlijk is ook mijn leven niet altijd even prettig geweest maar in de ellende was er altijd wel iets waar je geluk in vond.
Zo hebben Steven en ik 7 jaar geduld moeten hebben voor we onze twee bloed mooie kinderen kregen,
Als ik terug kijk naar die 1ste 7 jaar van ons huwelijk kan ik niet anders zeggen dan dat we veel verdriet hebben gehad om het feit dat wij geen kinderen kregen en iedereen om ons heen wel.
Als ik foto’s van mijzelf zie met het zoveelste neefje of nichtje weet ik dat het me pijn deed dat wij op kraam visite gingen in plaats van kraam visite kregen.
Maar er was wel weer een mooi kindje geboren.
Het is maar net hoe je er naar kijkt.

In die tijd hebben we ook de S.O.D. gevolgd (school of discipelship) in Amsterdam.
Dat hadden we niet kunnen doen als we toen al een gezin hadden.
Tot op de dag van vandaag hebben we het er nog vaak over dat we toen zoveel geleerd hebben.
Het is maar net hoe je er naar kijkt.

Verder was God er natuurlijk met Zijn eeuwige niet loslatende liefde.
Een liefde die ik juist in die tijd meer dan ooit ervoer.
Want zeggen ze niet dat juist als jezelf niet meer kunt Hij het is die je draagt?
En dat heb ik toen meerdere malen ervaren.
Het is maar net hoe je ernaar kijkt.

Zo had ik iemand in mijn buurt die ons zijn kinderen af en toe leende.
Er waren dan altijd mensen in onze omgeving die daar een mineur aan wisten te draaien, want wisten we dan immers niet wat we misten en we moesten ze toch elke keer weer terug geven.
En ja, natuurlijk is dat zo, maar we genoten van die dagen en de kinderen volgens mij ook.
In ieder geval hadden we altijd erg veel plezier in de logeerpartijtjes en ik kijk er nog met liefde op terug.
Het is maar niet hoe je er naar kijkt.

Na onze tweeling heb ik één buitenbaarmoederlijk zwangerschap gehad en één miskraam .
Ik had onze kinderen graag nog een broertje en/of zusje gegeven want ik wilde het liefst een groot gezin.
Het liefst vijf kinderen, Steven wou er maar drie dus maakten we een compromis van vier kinderen.
Ook zoveel zijn het er niet geworden.
Het bleef bij twee, maar wat hebben wij fantastische lieve, getalenteerde, humoristische en mooie kinderen.
We genieten er dagelijks van om hun te zien opgroeien.
Het is maar net hoe je er naar kijkt.

Buiten dit om heb ik natuurlijk wel meer klachten.
Ik wilde ook wel dat we rijker waren zodat we anderen konden betalen voor de verbouwing aan ons huis in plaats van 14 jaar bezig te zijn en het einde nog niet zien.
Maar we hebben aan onze verbouwingen ook veel goede herinneringen over gehouden zoals bijvoorbeeld onze hudo.
Ik had langer en dikker haar gewild en het liefst zo’n mooie bos met krullen.
Maar dit steile haar is makkelijk te kammen en als het langer is of dikker wordt het ook zwaarder en warmer.
Ik wou dat ik bruin werd in de zomer, dat ik slanker was en niet zo klunzig waardoor ik eigenlijk altijd wel een blauwe plek op mijn been heb van die ellendige tafel die altijd in de weg staat.
Maar uh…….. hier weet ik eigenlijk niet zo snel iets positiefs op te verzinnen.
Anyway het is maar net hoe je ernaar kijkt.
Ik wil het verleden en het heden vieren en de toekomst ……… ach dat zal ook wel loslopen.

Petra

De sokken van mijn moeder

Vroeger toen ik nog jong was en benzine goedkoop, gingen wij (dat zijn mijn broers, zussen en ouders) regelmatig naar mijn opa en oma. Mijn opa en oma woonden in het noorden en wij in het oosten dus het was nog wel een eindje rijden. Omdat mijn moeder slecht kon niksen breide ze op de heen weg een sok en op de terug weg de andere sok. Zo had ze dan toch weer een paar sokken klaar. Wie ze droeg weet ik niet want volgens mij hadden wij alleen bij hoge uitzondering gebreide sokken aan en met de regelmaat dat wij naar mijn opa en oma gingen moet ze toch een aardige la vol gebreid hebben.

Nu kan ik me de weg ongeveer als volgt herinneren. Mijn oudste broer of zus werd geiriteerd en ging dan op 1 van ons zitten vitten. Vervolgens was ik zo slim om er tegen in te gaan en werd er bij de eerst volgende parkeerplaats uitgezet. Mijn vader reed dan een eind weg om vlak voordat hij de weg weer op ging te stoppen en mij de kans gaf om weer in te stappen. Dit met de waarschuwing dat als ik nou niet mijn mond hield hij de volgende keer niet zou stoppen en ik maar lopend naar huis moest gaan.

Mijn moeder herinnert het zich vast heel anders. We deden altijd wie als eerste de zendmast van Smilde zag en we telden een bepaalde kleur auto of deden een spelletje met elkaar op de tafel die mijn vader in het busje had gemaakt. Rust en harmonie.

Waarom ik daar nu opeens aan moet denken is omdat wij gister met de kinderen naar Drachten zijn gereden voor de dienst bij Mayaan (www.mayaan.nl). Daarna zijn we met vrienden meegegaan om de rest van de middag bij hun door te brengen. Om me niet te vervelen heb ik een haakwerkje meegenomen. Ik was er al eerder aan begonnen en dit was mooi de kans om het af te maken. Het is een mandje gehaakt van 'tshirt stof. Terwijl ik daarmee bezig was keek ik achterom naar ons eigen kroost. Ook zij maken regelmatig ruzie en al heb ik ze nooit uit de auto gezet ik weet dat ook ik dingen heb gedaan die ze me later zullen verwijten en zelf nooit bij hun eigen kinderen zullen toepassen. Als ouder wil je het beste voor je kind, maar de kinderen onderling willen dat meestal niet voor elkaar. Als je ene kind dan wat naars tegen je andere kind zegt, zegt hij of zij dat wel tegen jouw kind. Als ouder doet dat pijn en hoe los je zo'n dilemma nou op zonder je kind pijn te doen? Je wil voor beide het beste, maar kan dat gewoon niet.

Gelukkig hebben we tegenwoordig genoeg vermaak in de auto waardoor ze niet bezig zijn met elkaar in de haren te vliegen. Oké, de zendmast van Smilde wordt alleen nog door ons gespot en als er een mooie auto aankomt moet je dat bijtijds zeggen zodat ze de film kunnen pauzeren of in ieder geval op tijd kunnen opkijken voor een seconde en o ja kunnen mompelen, maar toch. Het geeft een hoop rust en die zendmast, ach die staat er later ook nog wel.

Het gemaakte mandje heeft al een bestemming. Ze kan namelijk mooi dienen om de losse dingetjes bij de wasmachine te herbergen. Sokken begin ik maar niet aan.


Petra

Opdracht.

Ondanks dat ik nog heel veel plannen heb liggen ging dit toch even voor.
Ik werd gebeld voor het maken van een (gevel)teken.
Van dit teken wordt beweerd dat de eerste gemeente in Jeruzalem dit gebruikte.
Of het zo is weet ik niet, ik was er niet bij.
Ook zou je het kunnen uitleggen als verbonden zijn met.
En dan bedoel ik dat wij als christen niet een los staande religie zijn, maar dat we zijn voortgekomen uit het geloof van de joden.
Of zoals het in de Bijbel staat geënt op de stam (Israël)
Ook is het een feit dat het heel mooi past bij een Tora gerichte, Messias belijdende gemeente of individu.
Bovenop heb je natuurlijk de menora, de kandelaar die ook in de tempel stond en waarvan ze in Israël een nieuw exemplaar hebben gemaakt.
Daaronder de ster van David en daaronder de ichtus vis het teken dat de christenen zouden hebben gebruikt tijdens de verdrukking.
Tja, verdrukking is niemand vreemd en van alle tijden.
Als je niet gelooft op de manier zoals het merendeel doet dan ben je automatisch degene die het fout heeft en tel je regelmatig ook niet mee.
Tegen de stroom inzwemmen is nog altijd moeilijk.
Als je vind dat zwemmen makkelijk is moet je je dus eigenlijk afvragen of je wel de goede kant op zwemt.
Oké, genoeg gepreekt.
Het teken is van eikenhout gemaakt en is dus redelijk weer bestendig.
Voor het op de freesbank kon moest ik het nog wel wat laten afschaven.
De plank is namelijk veel te dik voor de freesbank.
Gelukkig is de Fixit daar dan weer toe bereid en voor een paar cent hebben ze de plank voor mij wat dunner gemaakt.
Daarna moest hij nog ruim drie uur op de freesbank, maar dan heb je ook wel wat moois.

Naast het teken heb ik ook nog een paar Franse lelies uit gefreesd.
Dit paste er nog mooi in dus koste alleen wat meer tijd.
Wat meer is dan wel een half uur.
Wat ik ermee ga doen weet ik nog niet, maar er komt vast wel een goed idee voorbij.

Petra Vermeij

Beste mensen,

Mocht je eerder op mijn blog zijn geweest dan kun je zien dat alle eerdere berichten zijn verwijderd.
Dat heb ik gedaan omdat ik het roer heb omgegooid.
Ik hinkte al langer op 2 geachten en omdat de web winkel niet liep en ik toch inkomsten nodig heb ben ik er op over gegaan om volledig gastouder te zijn.
Dit betekend echter niet dat ik niet meer creatief bezig ben en om die ideeën en dingetjes toch met jullie te blijven delen zet ik het blog zelf verder.
Het leuke aan gastouder zijn is dan wel weer dat ik ook met de kinderen regelmatig creatief bezig ben.
Ook dit wil ik met jullie gaan delen.
Het vervelende is dan echter wel dat ik dit natuurlijk niet voor moeder of vaderdag op de blog kan zetten omdat de ouders het cadeau dan al voor de dag zelf zien.
Mocht je dus op zoek zijn naar een idee en je afvragen of ik er 1 weet neem dan even contact op via eendjemeer@hotmail.com.